Փաթիլը

Ես ապրում էի մի մոլորակում, որտեղ շատ ցուրտ էր։ Ես որոշեցի ճամփորդել մեր մոլորակով , որպեսզի գտնեմ այդ սառնության պատճառը։ Գնացի անտառ կախարդական ծառի մոտ, այն կախարդական էր, որովհետև կարողանում էր խոսել և շատ խելոք բաներ էր ասում։ Ես գնացի նրա մոտ և հարցրեցի․

— Ինչո՞ւ է մեզ մոտ այսքան ցուրտ։

Նա պատասխանում է․

— Ես այդ հարցի պատասխանը չգիտեմ, որովհետև իմ մտքի խնձորները վերջացել են ինձ բերես դրանցից, ես քեզ քո հարցի պատասխանը կասեմ։

Ես ասացի լավ,

Գնացի, որ, բերեմ մեկ էլ տեսնեմ երեք հատ է մնացել ու հերթ էր մտածեցի ասեմ ․։

— Ինձ այս խնձորները պետք են, որպեսզի մեր աշխարհը տաքացնեմ։ Տարա այդ խնձորները ծառի մոտ նա կերավ և ասաց։

— Թելով կապի՛ր ինձ և երկու մյուս կախարդական ծառերի հետ, որ մեր մտքերը կապվեն։

Ես թելով կապեցի իրենց և գնացի մեր մոտի ծառին էլի հարցրեցի,

Իսկ նա պատասխանեց․

—Որովհետև մենք ապրում ենք փաթիլի վրա։