Category: Մայրենի

Մ-Մայրիկը  արնթացավ մարտի ութին :

Ա-Այրեց լույսը :

Յ-Յոթ երեխաները դաս արեցին:

Ր-Րաֆֆին ուրախացավ:

Ի-Իրար խորհուրդ տվեցին:

Կ- Կարմիր շորիկ նվիրեն:

Ծառեը ծաղկում են, ծաղիկները բացվում են, թռչունները գալիս են, սկսում են երգել: Ես սիրում եմ գարունը, քանի որ տատիկիս, պապիկիս և Տաթևի ծննդյան օրերն են: Երաժշտությունը լսելիս, ես զգում էի ուրախություն, գարնան հոգին ու շունչը:

Փետրվարի 12-ին մենք այցելել էինք Ազգային պատկերասրահի «Հակոբ Գյուրջյան» ցուցասրահ, որտեղ մասնակցեցինք «Ստեղծելով գիրք» ծրագրին:

Բարև  Հովհաննես Թումանյան։   Դու շատ լավ գրող էիր, ծերացար, մահացար,  էլ նոր հեքիաթներ, պատմություններ չես հորինում։ Հիմա  քո հորինած  հեքիաները կարդում ենք։  Ես կարդացել եմ «Քաջ Նազարը»,   «Մի կաթիլ մեղրը»,  «Անբան Հուռին»,  «Ձախոռդ Փանոսը», «Պոչատ աղվես»։ Ինձ ամենաշատը դուր է եկել  «Պոչատ աղվեսը»։ Շնորհավոր 151 ամյակդ։

Շունն ու կատուն

Ժամանակով Կատուն ճոն էր,
Շունն էլ գըլխին գըդակ չուներ,
Միայն, գիտեմ ոչ` որդիանց որդի,
Ճանկել էր մի գառան մորթի:

Եկավ մի օր, ձմեռվան մըտին,
Կատվի կուշտը տարավ մորթին:

— Բարի աջողում, ուստա Փիսո,
Գլուխըս մըրսեց, ի սեր Աստծո,
Ա՛ռ էս մորթին ու ինձ համար Continue reading “Շուն ու կատուն” →

Դ-Դավիթը  դդում տնկեց

դ-Դդում աճեց

ու-Ուրախացավ Դավիթը

մ-Մայրիկն էլ ուրախացավ։

Լինում է չի լինում,  մի դդում  է լինում։  Նրան տեղից պոկում են, նրա արմատները նորից են կպնում։ Վերջը նրան մի ձև պոկեցին, տարան խանութ։ Խանութից նա փախավ, հասավ մի տուն այնտեղ նրան ուզում էին ուտել։ Երբ ուտում էին, նա նորից էր ստեղծվում։ Երբ սերմերը դնում էին  հողի տակ ,նրանք  փախնում էին մտնում դդմի մեջ։ Նա այնտեղից էլ  փախավ, գնաց, հասավ  իր հայրենիք՝ գյուղ, իր բարեկամների՝  հայրիկի, մայրիկի, տատիկի, պապիկի, քույրիկի և եղբոր մոտ։